Steieregg önce konuşmaz. Fark eder. Onun gibi.

Onu bir fırının önünde gördüm. Sabah erkenden. Hareketsiz hava. Ekmeği önemliymiş gibi tutuyordu. Saçları geriye toplanmış, kolları sıvalı, gözleri çok hızlı kırpılmayan.

Kendini tanıtmadı. Avusturya’da refakatçi olduğunu söylemedi. Şunu dedi: “Kaybolmuş birine benzemiyorsun. Sadece çok uzun süredir sessiz kalmış birine.”

Evi tarlaların ardında saklıydı. Tek katlı. Ahşap kirişler. Sessizliğin iyi yaşadığı bir yer.

Ne istediğimi sormadı. Söz vermedi. Sadece şunu söyledi: “Paltonu çıkar. Burası güvenli.”

Masaj yavaş ve kasıtlıydı. İyileştiren değil — hissettiren türden. Parmakları beni bir morluk gibi okudu — bastırmak için değil, altındaki hikâyeyi anlamak için.

Ve kalktığında, elbisesini tek bir akıcı nefeste düşürdüğünde — bu bir striptiz değildi. Sadece sessizce açığa çıkan gerçek.

Steieregg’teki güzel kızlar ateş yakmaz. Havayı çabasız ısıtır. Ve buradaki pahalı kızlar? Dikkat istemezler. Varlık isterler. Ve eğer verirsen, hâlâ yaşadığını unuttuğun bir seni sana geri verirler.

Steieregg’de bir kızla tanışmak mı istiyorsun? Gürültüyü geride bırak. Sessizliğini getir. O ne yapacağını bilecek.