Steieregg nie mówi pierwsza. Zauważa. Jak ona.

Zobaczyłem ją przed piekarnią. Wczesny poranek. Nieruchome powietrze. Trzymała bochenek chleba, jakby miał znaczenie. Włosy związane z tyłu, rękawy podwinięte, oczy, które nie mrugały zbyt szybko.

Nie przedstawiła się. Nie wspomniała, że jest towarzyszką w Austrii. Powiedziała: „Nie wyglądasz na zagubionego. Tylko na kogoś, kto zbyt długo milczał.”

Jej dom był schowany za polami. Jednopiętrowy. Drewniane belki. Miejsce, gdzie cisza dobrze żyje.

Nie pytała, czego chcę. Nie składała obietnic. Powiedziała tylko: „Zdejmij płaszcz. Tu jest bezpiecznie.”

Masaż był powolny. Celowy. Nie taki, który naprawia — taki, który czuje. Jej palce czytały mnie jak siniak — nie by naciskać, ale by zrozumieć historię pod spodem.

A gdy wstała, pozwalając sukience opaść w jednym płynnym oddechu — to nie był striptiz. Tylko prawda, cicho objawiona.

Piękne dziewczyny w Steieregg nie rozpalają ognisk. Ogrzewają powietrze bez wysiłku. A drogie dziewczyny tutaj? Nie żądają uwagi. Żądają obecności. A jeśli ją dasz, oddadzą ci wersję ciebie, o której zapomniałeś, że wciąż żyje.

Chcesz spotkać dziewczynę w Steieregg? Zostaw hałas za sobą. Przynieś swoją ciszę. Ona będzie wiedziała, co z nią zrobić.