Suçlu Değilsin

Suçlu değilsin. Kendi yolunu seçmiş insansın.
Evet, herkes için değil. Evet, annenin hayallerine ya da okul kompozisyonlarına „Ne olmak istiyorum“ uymaz. Ama bu senin yolun. Ve hâlâ işin yüzünden suçluluk hissediyorsan, sanki başkasının röntgeninde yaşıyormuş gibi — konuşma zamanı geldi, gerçekten.

Bu makale „hakkın var“ gibi klişe laflar yığını olmayacak. Çünkü zaten biliyorsun: hakkın var. Burada dürüst konuşma olacak. Arkadaşlarından ya da senin topuklu ayakkabılarını giymemiş psikologdan duyamayacağın türden.

Neden suçluluk hissediyorsun?

Çünkü canlısın. Ve canlı insanların vicdanı var. Her zaman mantıklı konuşmaz, ama konuşur. Kendi fikrin, rahatlığın, seçim özgürlüğün olabilir — ama çevredeki toplum fısıldar: „kötüsün“.
Kafanda annenin sesi, „asla yapamazdım“ lafları, eski sevgili, pazarlamada çalışan arkadaş — hepsi iz bırakır.

Seks kirli değilse bile, kendine değer versen bile, müşteriler seni küçük düşürmese bile — suçluluk kafana sızar, kapı altından su gibi.

Suçluluk, parazit gibi

Her zaman bağırmaz. Bazen sadece:

• „Ne iş yapıyorsun?“ diye sorulduğunda göz kaçırma isteği.
• Buluşma sonrası hafif soğukluk, her şey mükemmel olsa bile.
• Çifte hayat yaşıyormuş hissi.

Bu suçluluk senin ahlakınla ilgili değil. Tek kaynaktan beslenir — dış „doğru“ ile senin gerçeğin arasındaki uyumsuzluk. Toplum kızları eğitir: mütevazı ol, ev kur, diz boyu etek giy. Sen intimi parayla verirsin ve kızarmazsın. Tabii ki içte bir şey isyan eder.

1. „İyi“ olduğunu kanıtlamayı bırak

Neden bu yolu seçtiğini kimseye açıklamak zorunda değilsin. Bu kaba olmak değil. „Sadece geçici“, „hâlâ okuyorum“, „asıl ben başka“ gibi özür plağını çalmamak demek.

Her özürde kendinden vazgeçiyorsun. İç konuşmada bile — kendine diyorsun: „Böyle olmaya hakkım yok.“

Yeter. Hakkın var. Psikolojik güç, esneklik, olgunluk isteyen bir iş yapıyorsun. Eskort kolay para olsaydı — oraya kalabalık doluşurdu. Ama yok. Çünkü herkes dayanamaz. Sen dayandın.

2. „Fikir“ değil, gerçeği değerlendir

Gerçek: para kazanıyorsun.
Gerçek: bedenini kontrol ediyorsun.
Gerçek: başkalarının sınırlarını ihlal etmiyorsun.
Gerçek: çalmıyorsun, manipüle etmiyorsun, kandırmıyorsun.
Gerçek: seçimi olan insanlarla çalışıyorsun. Ödüyorlar — çünkü istiyorlar. Sen zorladığın için değil.

Suçluluk kemiriyorsa — gerçeklere dön. Düşüncelere, klişelere, başkalarının yargılarına değil. Gerçeğe.
Her zaman daha basit ve dürüsttür iç eleştirmenden.

3. Suçsuz olmayı zevkle öğren

Suçluluk bir alışkanlık. Ve bundan vazgeçilebilir. Ama sadece atmak yetmez. Yerine bir şey koymalı.

İşte birkaç egzersiz — psikolojik ve pratik:

a) „Yüksek sesli düşünce“
Aynada yüksek sesle söyle:
„İşim için para alıyorum, çünkü işim bu parayı hak ediyor.“
10 kere tekrarla. Acele etme. Vücudunun tepkisini dinle. Direniyor mu? Alışıyor mu? Kızıyor mu? Utanç mı? Harika. Canlı bir noktaya dokunuyorsun. Devam et.

b) Yarar listesi
Yaz: bu meslek sana ne veriyor? Dürüstçe. Para — evet. Özgürlük — evet. Erkeğe bağımlı olmamak — süper.
Utanma. Bu senin seçimin. İşinin sonucunu sevmeye hakkın var.

c) „Mükemmel gün“
Hayal et: istediğin gibi yaşıyorsun. Evin var, huzur, ihtiyaç yok. Soruya nasıl cevap verirdin: neydin? Utanır mıydın? Gurur mu duyardın? Kimse yargılamasa — utanır mıydın?

Cevaplar şaşırtır. Çünkü çoğu zaman utanç — senin değil, dayatılmış.

4. İnsanı rolden ayır

Sadece eskortta çalışan değilsin.
Kişisin. Kadın. Kız kardeş. Arkadaş. Favori filmleri, komik hikâyeleri, hayalleri olan insan.

İş senin özün değil. Sadece bir yüzün. Doktor sadece doktor değil, şoför sadece direksiyon değil.

Biri seni kutuya sokmak isterse: „sen sadece fahişesin“ — bırak o kutuda yaşasın. Senin bir odan var. Belki bir evin.

5. Suçluluğu kahvaltıda yemeyi bırak

Pek çok kız şunu yapar:

• Suçluluğu „iyi“ işlerle telafi etmeye çalışır.
• „Ya öğrenirlerse?“ korkusuyla yaşar.
• Kendine süre koyar: „bir yıl daha, o kadar“.
• İlişkilerden, yakınlıktan, aileden utanır.

Bu tuzak. Bir haç daha alırsan „daha iyi“ olmazsın. Suçluluk kurtarma planı değil. Çapa.

Yaşamaya başla, „kusursuzluğu“ telafi etme. Mesleğin başkalarının ahlakına uymasa bile — senin gerçeğine mükemmel uyabilir.

6. Psikoterapi lüks değil

Suçluluk sürekliyse — uzman bul. „İşi değiştirmek istemez misiniz?“ demeyecek biri daha iyi. Yargı değil, destek arıyorsun. Özür değil, ayna.

Terapiyle kendine şunu söylemeyi öğrenirsin: „Kendim olmaya hakkım var. Korkusuz, dramasız, sahtesiz.“

7. Senin çevren zırhın

Etrafında „ıyy“, „utanç“, „kendine saygın yok“ diyenler varsa — düşün: bu insanlar neden yanında?

Destek sadece „seninleyim“ değil. Seni utandırmayan insan. Sadece kabul eder. Dipnot olmadan. İma olmadan. „Anladın işte“ olmadan.

Etrafında bir çevre yarat, orada kirli, yanlış, tuhaf değilsin. Sadece — sensin. Olduğun gibi.

Son: yalnız değilsin

Eskorttaki her ikinci kız en az bir kez suçluluk hissetti. Bazıları çok kez. Kimisi içinde kaldı, kimisi geçti. Ama sen istisna değilsin.

24/7 güçlü olmak zorunda değilsin. Her şeyi anlamak zorunda değilsin. Ama bu arka plan olmadan yaşama hakkın var — sanki sürekli cezalandırılıyormuşsun gibi.

Kendini kabul et — suçluluk kaybolur. „Utanacak bir şey yok“ diye değil, çünkü sen sensin. Ve iş sadece iş.